Als je bij De Bloemaert in een klas naar binnen zou kijken, zou je het volgende kunnen zien; Kinderen lopen door de klas met een kaartje. Op de kaartjes staat een som, een land, of een vraag. Ze zoeken een partner waarmee ze kunnen ruilen en informatie kunnen uitwisselen. Of de leerkracht vraagt of alle kinderen in een rij willen gaan staan… op volgorde van hun huisnummer. Voor de kinderen zijn dit gezellige spelletjes. Maar stiekem zijn dit voorbeelden van coöperatieve werkvormen. We zijn op deze manier op een andere, actievere manier bezig met de lesstof. De kinderen zijn meteen allemaal betrokken aan het werk; immers om te weten waar je plaats is in de rij zul je moeten overleggen met je klasgenoten. En als vanzelf zijn alle kinderen aan het bespreken, vergelijken, uitleggen wat hun gedachtes zijn. Een heel waardevolle manier van leren. Dat de kinderen hierbij ook vaak van hun plaatsen komen en even kunnen lopen is geen toeval. Onderzoek naar de werking van het brein toont het belang hiervan aan.
 

Delen: